Gleby występujące na obszarach silnie przekształconych przez człowieka były przez długi czas ignorowane w dyskursie naukowym. Również gospodarcze wykorzystanie tych gleb było ograniczone ze względu na ich nieproduktywność. Jedynie duże tereny pogórnicze zrekultywowane w kierunku leśnym lub rolnym były bardziej interesujące zarówno z punktu widzenia badań naukowych, jak i ich praktycznego wykorzystania. W przypadku terenów pogórniczych termin „teren bezglebowy” był używany przez długi czas, zwłaszcza w odniesieniu do terenów nie rekultywowanych. W artykule opisano historyczne badania gleb technogenicznych w Polsce (opublikowane do końca XX wieku). Gleby technogeniczne terenów miejskich i przemysłowych pojawiły się w polskich rozważaniach naukowych w drugiej połowie XX wieku. W tamtych czasach badano głównie właściwości gleby na składowiskach odpadów poprzemysłowych jako podstawę do rekultywacji technicznej i biologicznej na składowiskach. Polskimi naukowcami, których należy uznać za pionierów w kreowaniu koncepcji i badań gleb technogenicznych, są: (1) Michał Strzemski, który zaproponował schemat klasyfikacji gleb na terenach miejskich i przemysłowych, a także nakreślił propozycje kierunków badań tych gleb, oraz (2) Tadeusz Skawina, który z sukcesem skupił się na badaniach dynamiki i kierunków procesów glebotwórczych na hałdach odpadów kopalnianych w kontekście ich rekultywacji. W artykule przedstawiono również współczesne badania gleb technogenicznych (pierwsze dwadzieścia lat XXI w.). Od początku XXI wieku badania naukowe nabrały tempa. Współcześnie polscy naukowcy mają duże osiągnięcia w badaniach gleb technogenicznych, w tym w badaniu ich właściwości, genezy, ewolucji, klasyfikacji, właściwości biologicznych itp. Ponadto, w artykule nakreślono zarys przyszłych badań, które mogą być potencjalnie wykonywane w następnych latach.