Odkrywkowa eksploatacja węgla brunatnego wiąże się z koniecznością odwodnienia złoża. Powstający w rezultacie tych działań lej depresji ma zróżnicowaną powierzchnię i głębokość, a cechy te kształtowane są przede wszystkim przez budowę geologiczną i miąższość nadkładu. Powstające przekształcenia hydrologiczne często są wielkoobszarowe, osiągając niekiedy powierzchnię rzędu kilkuset kilometrów kwadratowych. Na części obszarów objętych zasięgiem leja depresji, może nastąpić degradacja produktywności gleb i związana z nią obniżka plonów, dając podstawę do wypłaty stosowanych odszkodowań dla właścicieli takich terenów. Często konieczną staje się zmiana sposobu użytkowania gruntu – renowacja runi łąkowej, a niekiedy nawet likwidacja użytku zielonego. Celem pracy była ocena stanu wybranych gleb w sąsiedztwie planowanego wyrobiska (Pola B) odkrywki węgla brunatnego Drzewce (środkowa Polska). Wykonano 6 profili w glebach organicznych i mineralno-organicznych. Lokalizację punktów badawczych dobrano, tak aby reprezentowały one gleby, które spełniają kryteria siedlisk narażonych na degradację odwodnieniową. Budowa morfologiczna badanych gleb, jak również poziomy analizowanych właściwości wskazują, że zostały one już odwodnione (wskutek oddziaływania czynników klimatycznych i uprawowych), co jednak nie wyklucza przyspieszenia i pogłębienia tego procesu przez ewentualne rozpoczęcie działalności wydobywczej. W przypadku większości analizowanych cech zauważono wysoką korelację ich wartości z zawartością materii organicznej. Zważywszy na to, że, ewentualne rozpoczęcie działalności odkrywki, może wydatnie przyspieszyć i pogłębić zainicjowane już murszenie, zasadnym jest prowadzenie systematycznych badań w zaproponowanych w pracy punktach pomiarowych.