Celem pracy była nowelizacja liczb granicznych do oceny zawartości B, Cu, Fe, Mn i Zn w glebie oznaczanych przy użyciu 1 M HCl. W odróżnieniu od liczb dotychczas stosowanych, określających zawartość niską, średnią i wysoką, nowe liczby wskazują tylko granicę zawartości niskiej, poniżej której konieczne jest nawożenie danym mikroelementem. Ponadto nowe liczby są zróżnicowane w zależności od gatunku rośliny, co jest związane z różną wrażliwością roślin na deficyt mikroelementów. Liczby te opracowano dla pszenicy i rzepaku na podstawie dużego zbioru danych uzyskanych z kolekcji 3865 par próbek gleba-roślina, pobranych z pól produkcyjnych zlokalizowanych w 16 województwach kraju. W próbkach roślinnych oznaczono zawartość mikroelementów, a w próbkach glebowych oprócz mikroelementów również pH, skład granulometryczny oraz zawartość węgla organicznego i przyswajalnego fosforu. Dodatkowo dla wszystkich pól oszacowano plon ziarna pszenicy i nasion rzepaku. Zastosowano dwie niezależne metody obliczeń w celu zwiększenia wiarygodności opracowanych liczb. Jedną z nich była metoda równań regresji, wykorzystująca współczynnik bioakumulacji mikroelementu, jego zawartość krytyczną w roślinie oraz odpowiednie cechy gleby. Równania regresji konstruowano przy pomocy programu Stagraphics. Dla każdego mikroelementu testowano 8 modeli w poszukiwaniu równania o najwyższym współczynniku determinacji r2. Do weryfikacji tak wyliczonych liczb użyto metody „wysokich plonów”, która polegała na wyznaczeniu najmniejszej zawartości mikroelementu w glebie, przy której można osiągnąć wysoki plon.