Badania miały na celu przedstawienie właściwości gleb płowych Wyżyny Miechowskiej wykształconych z lessów jako korzystnego podłoża kształtującego siedliska przydatne dla drzewostanów modrzewiowych. Szczegółową charakterystyką objęto dziesięć powierzchni badawczych w dojrzałych drzewostanach, gdzie głównym (dominującym) gatunkiem jest modrzew polski (Larix decidua var. polonica). Na każdej powierzchni badawczej wykopano odkrywkę glebową i opisano wydzielone poziomy genetyczne. Diagnozę typu siedliskowego lasu określono wykorzystując Siedliskowy Indeks Glebowy. Z każdego poziomu genetycznego pobrano próbki do analiz laboratoryjnych. W próbkach oznaczono podstawowe właściwości fizykochemiczne (uziarnienie, pH, zawartość C i N, zawartość fosforu przyswajalnego oraz właściwości sorpcyjne). W efekcie badań stwierdzono, że modrzew polski może tworzyć drzewostany wysokoprodukcyjne na siedliskach lasu wyżynnego świeżego z domieszką gatunków liściastych (buk zwyczajny Fagus sylvatica, dąb szypułkowy Quercus robur, grab pospolity Carpinus betulus, jawor pospolity Acer pseudoplatanus). Opisywane gleby oznaczono jako gleby płowe właściwe, które różniły się cechami poziomów próchnicznych. Wysoki udział modrzewia (40-60%) rosnącego na glebach płowych nie wpływa negatywnie na właściwości poziomów próchnicznych i stopień wyługowania gleb płowych utworzonych z lessu. W przypadku drzewostanów z przewagą modrzewia występuje tendencja do pogarszania się właściwości poziomów akumulacji próchnicy i tworzenia się na powierzchni poziomu ektopróchnicy. Siedliskowy Indeks Glebowy wskazuje, że badane gleby kształtują eutroficzne siedliska lasu wyżynnego świeżego (Lwyż św). Obniżenie wartości SIG w dwóch przypadkach to efekt pogorszenia właściwości poziomów próchnicznych.