Celem pracy było określenie przydatności najnowszej edycji Systematyki gleb Polski (2019) do odzwierciedlenia typowych cech gleb wykształconych z osadów jeziornych w porównaniu do wcześniejszych edycji tej systematyki (SGP, 1989, 2011) oraz do Word Reference Base for Soil Resources (WRB 2015). Na podstawie morfologii oraz właściwości przedstawiono pozycję taksonomiczną gleb w różnych klasyfikacjach. Z ogólnej liczby 25 profili glebowych, 18 wykształciło się przy różnym udziale osadów jeziornych, a 7 z różnorodnych materiałów zdeponowanych na brzegach byłych jezior. Na podstawie zawartości trzech głównych składników osadów dennych, a mianowicie materii organicznej określonej jako straty masy po prażeniu, węglanu wapnia oraz mineralnej masy bezwęglanowej, różne rodzaje materiałów limnicznych zostały zidentyfikowane w ramach SGP (2019). Gleby wykształcone z głębokich osadów jeziornych w ramach SGP (2019) zostały zaklasyfikowane jako gleby gytiowe, gdy nie podlegały procesowi murszenia, a do gleb gytiowych murszowych, gdy powierzchniowy poziom składał się z murszu gytiowego. Pewne problemy pojawiły się podczas klasyfikacji gleb wykształconych z płytkich pokładów gytii występujących na brzegach byłych jezior, których powierzchniowe poziomy wykształciły się przy udziale materiałów deluwialnych namytych z przyległych zboczy. W niektórych profilach powierzchniowy poziom wykształcił się z piasku celowo zdeponowanego przez człowieka na powierzchni gytiowiska w celu poprawy właściwości gleb. Na gytiowisku Łąki Dymerskie piaszczysty poziom powierzchniowy ma miąższość 31–39 cm, a dodatkowo są pisemne relacje na temat ulepszania tych gleb od 1885 roku za pomocą piaskowania (metoda Rimpau, Sanddeckkultur). Obecnie poziom ten zawiera 3–20% SOM i spełnia kryteria sprecyzowane w SGP (2019) dla poziomu diagnostycznego arenimurszik. Najnowsza wersja Systematyki gleb Polski umożliwia precyzyjną klasyfikację takich gleb przez użycie odmiany – nasypowe. W ramach WRB (2015) takie gleby są zaliczane głównie do Hypereutric Rheic Drainic Histosols (Limnic, Nechic, Areninovic) lub do Eutric Gleysols (Endoarenic, Drainic, Humic, Limnic, Nechic). Ogólnie pozycja taksonomiczna badanych gleb jest lepiej oddana w SGP (2019) w stosunku do występowania różnorodnych warstw i różnych materiałów glebowych w porównaniu do wcześniejszych edycji Systematyki gleb Polski. Należy zauważyć, że precyzja SGP (2019) w stosunku do gleb gytiowych i gleb towarzyszących im w krajobrazie jest porównywalna do WRB (2015).