W pracy przedstawiono zróżnicowanie właściwości gleb technogenicznych na dwóch obiektach pogórniczych: zrekultywowanych i zalesionych zwałowisku po odkrywkowej kopalni siarki i wyrobisku piasków podsadzkowych zbudowanych odpowiednio z glin i piasków czwartorzędowych, iłów Neogeńskich (Krakowieckich) oraz mieszanin czwartorzędowych piasków z iłami Neogeńskimi. Badane gleby pogórnicze istotnie różniły się nie tylko uziarnieniem, ale także pH, właściwościami kompleksu sorpcyjnego oraz zawartością węgla i azotu. Obserwowane zakwaszenie i wzrost zawartości węgla i azotu w wierzchnich poziomach glebowych w porównaniu do poziomów skały macierzystej wskazywały na zaznaczające się coraz silniej oddziaływanie gromadzonej pod drzewostanami materii organicznej. Efekt zakwaszenia nie ujawnił się tak wyraźnie jedynie na glebach tworzących się na iłach, ze względu na ich znaczne zdolności buforowe. Jednakże, gleby wykształcające się z iłów Neogeńskich charakteryzowały się jednak największym zapasem węgla organicznego, związanego nie tylko z akumulacją in situ, ale także z zawartością geogenicznego węgla w bituminach iłów. Mniejszym zapasem węgla charakteryzowały się powstające gleby pogórnicze w kolejności na mieszaninach czwartorzędowych piasków z neogeńskimi iłami, z glin i piasków czwartorzędowych. Stwierdzane wartości większego zakwaszenia oraz większej zawartości C i N w wierzchnich poziomach glebowych w porównaniu do poziomów skały macierzystej świadczą o postępującym procesie glebotwórczym w badanych glebach pogórniczych, zainicjowanym w wyniku przeprowadzonej rekultywacji leśnej.