Praca miała na celu zbadanie zasobności warstwy podornej w przyswajalne formy makroelementów na gruntach użytkowanych intensywnie oraz ocenę czy głębsze warstwy gleby mogą pełnić rolę w odżywianiu roślin. Porównano zawartości składników pokarmowych w warstwach 0–25, 26–50, 51–75cm dla 8 odwiertów o średnicy 20cm, przy czym z dwóch próbki pobrano z przeciwnych ścian. Zbadano wartość pH wszystkich zebranych próbek oraz zawartość dostępnych form makroskładników: azotu mineralnego, fosforu, potasu, magnezu i wapnia. Do ekstrakcji P, K, Mg i Ca użyto metody Mehlich-3, następnie zawartość zbadano metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej (ASA). Pomiaru spektrofotometrycznego azotu mineralnego dokonano przy użyciu analizatora przepływowego Solar z kolumną kadmową. Ekstrakcji azotu dokonano z gleby suchej przy użyciu 1% roztworu K₂SO₄ w stosunku gleba- roztwór jak 1:10. W analizie statystycznej porównano średnie zawartości składników i pH dla poszczególnych warstw testem Tukeya. Otrzymane wyniki wykazują tendencje przemieszczania się w głąb profilu glebowego fosforu, wapnia i magnezu. Wykazano, że stosowanie nawozów mineralnych zwiększa zasobność gleb w składniki pokarmowe na badanych głębokościach i należy stosować w płodozmianie rośliny głęboko korzeniące się, które efektywnie mogą korzystać z warstwy podornej jako źródła składników pokarmowych. Odpowiednie ułożenie płodozmianu z gatunkami o głębokim systemie korzeniowym przyczynić się może do ograniczenia wymycia składników pokarmowych. Powinno to przełożyć się na efektywniejsze wykorzystanie nawozów, a tym samym mniejsze rozproszenie składników biogennych w środowisku i korzyści ekonomiczne.